ارزش پیشگویی کننده تعداد گلبول های قرمز هسته دار در خون بند ناف و خون محیطی نوزادان رسیده ی مبتلا به آسفیکسی در هفته اول تولد

مقدمه: تعداد بالای گلبول های قرمز هسته دار در گردش خون نوزاد می تواند در ارتباط با شرایط نسبی هیپوکسی و همراه با پیامدهای ناخوشایند باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی تعداد گلبول های قرمز هسته دار در طی هفته اول بعد از تولد در نوزادان آسفیکسی و مقایسه آن با نوزادان سالم و نیز تعیین موربیدیتی و مورتالیتی در طی پیگیری بوده است. روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی بر روی 15 نوزاد مبتلا به آسفیکسی، تأیید شده با نمره آپگار یا ph خون، در مقایسه با 15 نوزاد سالم انجام شد. تعداد گلبول های قرمز هسته دار در نمونه های خون بلافاصله بعد از تولد، روز 3 و روز 7 اندازه گیری شد و پارامترهای خون شریان نافی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نوزادان از نظر موربیدیتی و مورتالیتی پیگیری شدند. آنالیز آماری با استفاده از آزمون های، من ویتنی، کای دو و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری آزمون در نظر گرفته شد. نتایج: تعداد گلبول های قرمز هسته دار در خون بدو تولد نوزادان آسفیکسی به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل است که این تفاوت تا پایان هفته اول به طور معنی دار وجود دارد. کلیه پارامترهای خون شریان در گروه مورد کمتر بوده و همبستگی منفی با تعداد گلبول های قرمز هسته دار دارد. در زمان تولد تعداد بالاتر گلبول های قرمز هسته دار با مورتالیتی بالاتری همراه است. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که تعداد گلبول های قرمز هسته دار یک فاکتور پیش گویی کننده مفید برای آسفیکسی نوزادی تا پایان هفته اول می باشد، گرچه انجام مطالعاتی با حجم نمونه بالاتر و پیگیری طولانی تر ضروری به نظر می رسد.